Cultuurshock: check!

Salamat Pagi (goede morgen),
Salamat Sore (goede middag tot 14uur),
Salamat Siang (goede middag),
Salamat Malam (goede avond),

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen; ik heb te lang niet geschreven en ik weet niet waar ik moet beginnen. We hebben zoveel meegemaakt!

Na ons luxe bestaan op Bali, Gili islands en de eerste dagen op Lombok (waar we overigens ontzettend van genotenhebben) zijn we naar Tetebatu (Lombok) gereisd.
Onderweg vonden we al snel het backpack gevoel terug, wat we misschien al in Nieuw-Zeeland waren kwijt geraakt?!

Om low budget te blijven reizen, hadden we beslotenom met de public bus naar Tetebatu te gaan. Lees: een klein pick-up busje met dak, de achterkant is open en alles (ja echt alles) wat in het busje past gaat mee.
Met de public bus (Bemo) zijn we van plaatsje naar gehucht gereisd en moesten we elke keer onderhandelen over de prijs.
Zo kwamen we steeds dichter bij Tetebatu aan, tot er op een gegeven moment geen Bemo's meer reden en we met de scootertaxi verder moesten.
Sanne en ik hadden van te voren afgesproken dan we hier geen scooter zouden rijden omdat we al veel verhalen hadden gehoord over ongelukken en problemen met de politie. Maar als er dan geen andere optie is klim je toch achterop. Mijn backpack voorop tussen de driver(een Indonesische mannetje van 1,60m.) en het stuur en ik achterop. Piece op cake!

In Tetebatu waren we ongeveer de enige touristen. Als je over straat loopt zien de mensen je al van ver aan komen en er wordt vriendelijk gelachen, gezwaaid en 'Hello Miss' (of Mister) geroepen.
We stonden dus aardig in het middelpunt van de belangstelling. Maar daardoor hebben we ook veel locale mensen ontmoet:
- Zo kwamen we tijdens het wandelen op straat een man met zijn zoontje in de auto tegen. De auto zat vast in de modder dus Sanne en ik hebben de auto er uit geduwd. De man bedankte ons vriendelijk en toen we een paar minuten later voorbij liepen vroeg hij of we met hem mee wilde rijden, hij wilde ons een beautifull view laten zien. Dus Sanne en ik achterin de laadback en toen werden we naar prachtige rijstvelden gebracht. - Ook hebben we bij een Indonesisch gezin gegeten. We raakten op straat aan de praat met een man en hij liet ons zijn huis zien. Toen wij vroegen waar we vanavond lekker konden eten vertelde hij dat zijn vrouw wel voor ons wilde koken.
Toen we 's avonds aan kwamen zat de hele kamer vol met buren, vrienden en familie en bleek iedereen al gegeten te hebben. Maar dat mocht de pret niet drukken en Sanne en ik hebben heerlijk gegeten.

Na Tetebatu (Lombok) wilden we eigenlijk snel door Sumbawa reizen naar Flores.
Uiteindelijk hadden we een ticket gevonden waarbij we eerst in de bus naar de haven moesten, dan de boot naar Sumbawa konden nemen en uiteindelijk de nachtbus die door Sumbawa zouden rijden naar de haven waar we de boot weer naar Flores konden nemen. (Ik hoop dat jullie het kunnen volgen)

Eerst werden we weer met de scooter naar het busstation gebracht. Backpack voorop, chauffeurtje in het midden en ik achterop. Op een gegeven moment had ik het gevoel dat we best wel hard gingen dus ik kijk over de schouder van de driver maar de kilometerteller doet het niet. We gaan dus snel, maar dit is vast zijn eerst ritje niet en Sanne zou zeggen: 'Hele volkstammen doen het'. Dus ik houd maar gewoon vol dat het om vertrouwen gaat en de driver door het verkeer crosst, probeer ik achterop te glimlachen.
Op de hoek wachten wij op Sanne en als ze voorbij rijdt, raakt mijn backpack tussen de rem en de scooter valt om. Doordat ik de driver bij zijn schouders vast heb, valt hij ook en dank ik mijn ouders dat ik van die lange hollandse benen heb want ik blijf gelukkig overeind staan :-)
Wat ben ik blij als we bij het busstation aan komen en Sanne (een beetje ongerust) op me staat te wachten!
Eindelijk ben ik er ook eens met alleen wat modderspetters vanaf gekomen en onze reis naar Flores kan beginnen...

Onze bijzondere reis begon al met de bus. Toen wij instapten was de bus eigenlijk al vol. Sanne kon nog plaats nemen naast een Frans jongetje en voor mij werd er een oude dame van haar stoel gejaagd, wat ik niet nodig vond dus ik mocht op een krukje in het gangpad zitten. Al snel moesten er achterin twee jongens uit hun stoel en toen konden Sanne en ik daar plaats nemen.
Daar zaten we dan, helemaal achterin, spullen achter onze stoelen, bij onze voeten, lekker knus zullen we maar zeggen.
Er kwamen steeds meer mensen bij en op een gegeven moment moesten er mensen op de grond zitten (in een nachtbus!) De chauffeur was aan het rijden als hij de enige op de weg was en we werden flink door elkaar geschud.
Gelukkig raakten ik halverwege de avond aan de praat met mijn Spaanse achterbuurman (hij lag op de baggage tassen achter onze stoelen omdat er geen plek meer was) en dat zorgde voor wat afleiding.
Om 01:30 uur kregen we eindelijk ons avondeten en de rest van de nacht heb ik bedacht dat de Kiwi bus in Nieuw-Zeeland toch eigenlijk helemaal niet erg was.
Het is ontzettend moeilijk om deze busrit op papier te zetten maar hij was ongeloofelijk en een rit om nooit te vergeten.
Je ziet zoveel dingen die je je gewoon niet kan voorstellen: je mag hiet scooter rijden zodra je met je hoofd boven het stuur uit komt. Roken hetzelfde verhaal, zodra je weet hoe een aansteker werkt kan je roken. Iedereen rookt hier en dat doen ze dan ook overal!

Na nog wat gewacht, gedoe en avonturen (die zal ik jullie besparen) kwamen we dan eindelijk in Flores aan.

Flores is een stuk primitiever.
Er is soms alleen 's avonds stroom, onze douche is een bak water met een emmertje en ook internet was niet zo makkelijk te vinden.
We zijn begonnen in Labuanbajo, waar alles eigenlijk nog best touristisch was. We hebben een fantastische snorkeltour gedaan (Finding nemo gezien!!) en we zijn uit eten geweest voor mijn verjaardag. Dat was nog een verlaat verjaardagscadeautje van Sanne.
We zijn naar Rinca en Komodo island geweest waar we de komodo dragons hebben gezien, op een boot hebben geslapen en gewandeld hebben. Een fantastische tour.

Na Labuanbajo zijn we naar Ruteng gereisd, dat ligt in de bergen en het was er ontzettend koud! De volgende dag maar snel doorgereisd naar Bajawa waar Sanne en ik een leuke 2 daagse tour hebben gedaan met een groep Belgen.
(Sanne beschrijft deze tour wat uitgebreider op haar waarbenjij.nu)
We hebben de eerste dag 7 uur gelopen, rondom de Gunung Inerie vulkaan, door prachtige natuur en door de jungle (bloedzuigers part II) daarna hebben we in een tradional village geslapen en werd er als welkomsritueel een kip geofferd. (Voor details, zie de site van Sanne)
Na het eten hebben Sanne en ik op de veranda van het huis van Lucas geslapen. Lucas was het hoofd van het dorpje.
De volgende dag zijn we verder gewandeld en toen met de bus naar Bajawa terug gereden.
In Bajawa hebben we gelijk de bus naar Riung gepakt. Deze rit zou 4 uur duren maar na een uur waren wij Bajawa nog niet uit. Er moesten ontzettend veel met de bus mee: zelfs een droger/wachmachine combinatie werd aan de bus vast gebonden.
Sanne en ik zaten met nog een mevrouw op een twee persoonsbankje en de bus zat prop vol. Er hingen zelfs mensen aan de bus! Er was denk ik voor 24 personen een stoel maar er zaten 35 mensen binnen.
Om deze lange dag nog eens goed af te sluiten kwamen wij rond 21uur 's avonds in Riung aan een bleken alle accomodaties vol te zitten.
Geen slaapplaats voor ons dus.
Gelukkig raakte Sanne aan de praat met een man die gids was (lang leven blanke vrouwen alleen in Indonesie) en hij kon ons nog wel naar een 'hotel' brengen.
Het was een bijzonder kamertje waar ik in een te klein bedje moest slapen maar goed, een bed is een bed.
De volgende dag weer fantastisch gesnorkeld en de volgende dag om 6uur vertrokken naar Moni.
Dit keer gezellig met Chris en Quinten, die we elke keer onderweg tegen komen en die we ontmoet hebben op de ferry naar Flores.
Weer een knus ritje, ik laat de details achterwege en de foto's zullen straks boekdelen spreken.

In Moni hebben we de Kelimutu vulkaan beklommen. Nouja, beklommen. 's Morgens om half 5 zijn we met de scooter naar boven gebracht en moesten we 20 minuten in het donker naar boven lopen.
Boven op de top in de kou gewacht op de zon. En toen die op kwam was het uitzicht echt fantastisch! Prachtig met de kratermeren en we waren de kou gelijk vergeten.
Na de vulkaan zijn we naar de markt geweest, een tradioneel dorpje bezocht en hebben we in de hotspring tussen de rijstenvelden gezeten.

Vanmiddag zijn we in Maumere aangekomen.
Hier hebben we morgen nog een dagje en dan vliegen we al weer terug naar Bali.
De 24e zijn we dan al weer in Bangkok waar Fenna op ons wacht want die is ook door Thailand aan het reizen. Erg leuk om naar 4,5 maand een bekend gezicht te zien! Ik heb er heel veel zin in!
Nog maar een paar weken en dan is het al 17 augustus. Het aftellen is nu echt begonnen, wij proberen nog ontzettend hard te genieten van alles wat we mee maken maar de tijd gaat zo ontzettend snel!

Indonesie was fantastisch, ik heb het in dit verslag een beetje proberen te beschrijven maar jullie zouden eigenlijk gewoon alle foto's moeten zien! :)

Op naar het noorden van Thailand!
Terima Kasih!

Liefs Martine