In het buitenland naar het binnenland..

Veel vrienden hadden me van te voren al gewaarschuwd, wordt niet verliefd! Sorry allemaal, ik moet jullie teleurstellen, ik ben het toch geworden.
Na 7 weken heeft het tropisch regenwoud, de prachtige natuur, de gezellige mensen, het heerlijke weer en de super ervaringen voor kriebels in mijn buik gezorgd.
Even voor de duidelijkheid: het gaat hier dus niet om een Surinaamse jongen. De Surinaamse jongens houden namelijk naast hun vriendin ook nog van enkele ‘buitenvrouwen’.
Ik ben dus verliefd geworden op Suriname!!

Afgelopen week heb ik een week in het binnenland van Suriname gewoond en les gegeven. Ik heb met Manon en Laurette in een hutje gelogeerd op Jaw Jaw.
Zondagochtend werden we om 7 uur op het CPI (Christelijk Pedagogisch Instituut) verwacht waar we met 80 stagiaires naar het binnenland zijn vertrokken.
We zouden om 8 uur vertrekken met de bussen maar uiteindelijk werd dit half 10 (echt surinaamse tijd dus)!
Na een busrit van ruim 5 uur zijn we met bootjes verder gevaren.
Aan het eind van de middag kwamen we aan en stonden de kinderen van het dorp al op ons te wachten. We werden warm ontvangen.

Jaw Jaw ligt aan de Surinaamse rivier en elke ochtend vertrokken wij met bootjes naar de stagescholen in de buurt.
Maandag t/m Woensdag heb ik stage gelopen op Kajapati. Ik liep met twee surinaamse meiden stage in klas 1 (groep 3).
Het was een gezellige klas met 19 leerlingen. Mijn klas was ook gelijk de kerk dus ons klaslokaal bevatte naast een schoolbord ook een altaar en rijen met bankjes.
Donderdag en vrijdag heb ik stage gelopen op New Aurora. Ook in klas 1 maar dit keer was het een klas met 35 leerlingen. Het lokaal stond helemaal vol met tafels en stoelen.
Ook in deze klas stond ik met twee surinaamse meiden. De leerkracht was heel de week ziek thuis geweest i.v.m. een te hoge bloeddruk. De meiden vertelden me dat dit kwam door de kinderen?!

De mensen in het binnenland leven nog erg primitief. We hebben op Jaw Jaw van 18:30uur tot 23:00 uur stroom. ’s Morgens vroeg moet je dus met je zaklampje op pad.
De mensen wonen in hutjes en wassen alles in de rivier: ze baden zichzelf, doen de afwas, doen de was en de bootjes zijn het vervoermiddel.
Wij hebben ons aangepast aan deze leefgewoontes en ons elke middag in de rivier gewassen.

Ik heb gemerkt dat op de scholen de nederlandse taal het grootste obstakel is. In het binnenland spreken ze Saramakaans. Dit is dus weer een andere taal dan het Sranantongo (surinaams). De leerlingen krijgen in het nederlands les en verstaan je wel maar geven vaak antwoord in hun eigen taal. Ze kunnen zich moeilijk uiten in het nederlands omdat dit alleen op school gesproken wordt. De surinaamse stagiaires hadden als voordeel dat zij nog Sranantongo spraken en enkele Saramaans maar dit werd gebruikt als noodoplossing.
Het was namelijk wel de bedoeling dat we in het nederlands les zouden geven.
Ik heb op beide scholen les gegeven en dit ging eigenlijk best wel goed. Als je rustig en duidelijk praat begrijpen de kinderen je goed.

rijdag hebben we afscheid genomen op de school op New Aurora. Heel de school heeft voor ons gezongen en het was prachtig! Het was een moment om kippenvel van te krijgen.
De leerkachten en kinderen waren ons zo dankbaar, dat je je dan pas realiseerd hoe hard wij nodig zijn in het binnenland. De leerkrachten hebben niet zo’n goede opleiding gevolgd als in de stad en veel kinderen kunnen na de basisschool niet verder studeren.
Je moet mensen kennen in de stad en genoeg geld hebben wil je uit het binnenland kunnen vertrekken om verder te gaan studeren in Paramaribo.

Inmiddels is deze ervaring-rijke week al weer voorbij en ben ik ‘thuis’ op de schietbaanweg.
In de bus kwamen wij er achter dat we alle drie geen huissleutel bij ons hadden. De andere huisgenoten zouden naar een verjaardag gaan dus uit voorzorg hadden wij de dames al een smsje gestuurd.
Thuis aangekomen bleek het hele huis verlaten te zijn. Er stond nog 1 raam open: dit was onze laatste redding!
Na Laurette in mijn te hebben gehesen en flink wat meiden gegil kwam de buurman met een ladder aanlopen. Uiteindelijk is Laurette op de ladder geklommen naar het raam en heeft zij de deur open kunnen maken. Een beetje geluk hadden we wel want de rest van het huis bleek op trip te zijn en morgenavond pas thuis te komen!!
(Dit komt vast omdat we deze week elke ochtend liedjes voor God hebben gezongen)

Maandag staat er weer een gewone stageweek in de stad op me te wachten.
Dinsdag en woensdag ga ik trainingen volgen met de leerkrachten van mijn stageschool. Deze trainingen zullen gaan over groepswerk, waar mijn stageschool op het moment veel mee bezig is. Daarna start hier de paasvakantie van 1 t/m 18 april.
Deze vakantie gaan we er weer een paar dagen op uit.
We gaan 2 dagen naar Matapica waar we dolfijnen gaan spotten, schildpadden gaan zien en plantages bezoeken.
Ook gaan we naar Raleighvallen waar we de Volzberg gaan beklimmen.
Omdat we na de paasvakantie al over de helft zijn van onze tijd in Suriname hebben we ook een aantal dagen gepland om aan ons onderzoek te gaan werken.
We zijn hier tenslotten niet op vakantie! ;)

Verder wil ik jullie weer bedanken voor alle leuke berichtjes!
Post is natuurlijk ook altijd welkom:

Martine Maas
Schietbaanweg 27
Paramaribo
Suriname

Een brasa van Martine