Van busje duwen tot Piranha's vangen...

Bepakt en bezakt zijn we zaterdagochtend om 7 uur vertrokken richting Brownsberg. Ik ben met de de meiden van school gegaan en nog twee huisgenoten en vriendinnen daar weer van. We waren in totaal met 9 meiden!
Onze touroparator, kinderen van touroparator gids en kok + 9 meiden in een busje op weg naar de binnenlanden. Het busje kan je omschrijven als een kleine versie van de lijnbussen die wij in Nederland kennen. Gaan we daar de binnenlanden mee in?
Suzanne had me van te voren al gewaarschuwd voor een hobbelige reis maar het werd een groter avontuur dan dat...
Na ongeveer 20 minuten slaan we een afrit in en maakt het asvalt plaats voor rood zand. ‘De weg naar de binnenlanden’. In het begin is de weg nog breed genoeg en zijn er ook mensen aan de weg bezig met vrachtwagens en graafmachines.
Maar na een tijdje wordt de weg steeds smaller en modderiger. Het is op een gegeven moment zo erg dat we sommige bergen meerdere keren op moeten proberen te rijden omdat het busje er gewoon niet op komt.
Na 3 á 4 keer proberen besluit de gids dat wij het busje uit moeten en aan de kant van de weg moeten wachten zodat het busje zonder ons de berg op kan.
Toen iedereen eindelijk weer in het busje zat en we verder reden kwamen we bij het volgende berg een ander busje tegen dat vast zat. In het busje zat alleen de chauffeur en een mevrouw met kind. De gids, de kok, Marjolein, Christel & ik hebben besloten om het busje de berg op te duwen. De rest van de meiden hebben toen de rol van filmen en foto’s maken op zich genomen.

Gelukkig ging met flink wat kracht het busje de berg over en konden we daarna onze eigen bus ook de berg op duwen. Omdat we inmiddels goed in vorm waren hebben we het busje nog maar een aantal keer verschillende bergen opgeduwd. Uiteindelijk konden we zelf ook weer in de bus gaan zitten en werd de reis voortgezet.
Maar... een aantal bergen verder kwamen we wéér het busje tegen met nu 5 ‘stoere’ nederlandse jongens er naast. We kwamen er toen pas achter dat toen het busje vast zat, de jongens zijn uitgestapt en te voet verder zijn gegaan. Het busje van de jongens was inmiddels oververhit geraakt en moest afkoelen. Daarna hebben wij met alle meiden onze ‘girl power’ laten zien en samen met de jongens hun busje de berg op geduwd.

Op de plek van bestemming aangekomen had ik er dus al een hele work-out op zitten. We zijn gaan lunchen, hebben onze hangmatten opgehangen en zijn toen het tropisch regenwoud ingegaan. We hebben een tocht gemaakt van heuvel op en af en het was aardig tropisch warm/vochtig. In totaal hebben we de eerste dag 5 uur gelopen. Het was een fantastische tocht en ik heb genoten van de natuur en al het moois wat we te zien hebben gekregen. Het was een geweldige eerste kennismaking met het regenwoud maar aan het eind van de dag was ik dan ook helemaal kapot. We hebben bij het kamp gegeten en ’s avonds nog wat gedronken en zijn toen gaan slapen in onze hangmatten met als achtergrondmuziek het geluid van de brulapen.
Het was een hele ervaring opzich om in een hangmat te overnachten!

Zondag zijn we om 6uur weer opgestaan om naar de zonsgang te kijken. Wij met de hele club ons hangmatje uit, bleek dat het mistig was en hebben we niks van de zonsopgang gezien.
Daarna een ontbijtje gegeten en aan de volgende wandeltocht begonnen. Mijn benen waren nog aardig stijfjes van het wandelen van de vorige dag en het heeft me dan ook veel kracht gekost om mezelf de bergen op te helpen.
Ik heb dus afgezien maar ben ook een hele ervaring rijker. We hebben onderweg apen gezien, een schilpad, salamanders en hagedissen.
Onze tocht is verder gegaan naar Ston Eiland maar... hiervoor moesten we eerst de bergen weer af. Het had ’s morgens geregend en de weg was nog gladder geworden dan dat hij met de heenreis al was. Glibber en glijdend zijn we aan de terug reis begonnen.
Bij Ston Eiland aangekomen zijn we aan het meer gaan zitten en hebben we met de gids afgesproken dat we nog één nachtje op Ston Eiland zouden gaan overnachten. We hebben onze spullen bij een huisje gezet en zijn met een moterbootje het meer opgegaan. Het meer was vroeger bos en is nu onderwater gelopen de bomenstammen steken nog boven het water uit wat voor een apart beeld zorgt.

De man die ons bootje bestuurde heeft onderweg nog een aantal kleine visje gevangen. Hanneke (mijn huisgenootje) en ik waren erg nieuwsgierig wat de man met de visjes ging doen maar hij gaf geen antwoord op onze nieuwsgierige vragen.
Er zat maar een klein beetje water in het emmertje waar de vissen in zaten en Hanneke en ik wilde de visjes graag in leven houden maar volgens de man wat het water meer dan genoeg, terwijl er al een aantal visjes overleden waren!
Op het water begon de lucht steeds donkerder te worden en ja hoor, een paar minuten later kwam de regen met bakken uit de lucht vallen.
Toen het evenlater weer droog was kwamen Hanneke en ik er eindelijk achter waar de kleine visje voor gevangen waren. We zijn namelijk piranha’s gaan vangen en de kleine visjes werden als lokaas gebruikt!!
Jammer genoeg heb ik geen piranha gevangen maar het was erg gezellig in het bootje. We hebben in totaal 5 vissen gevangen.
’s Avonds hebben we de vissen gegeten en hebben we een kampvuur gemaakt.

Het was een fantastisch weekend!!

Veel liefs van jullie tropische avonturier